Οι Σκαλιώτες έχουν μείνει στην ιστορία του τόπου μας, με χρυσά γράμματα. Οι κάτοικοι του χωριού Σκαλιά , κατά το 18ο πιθανόν αιώνα , είχαν αναπτύξει αξιόλογη αντιστασιακή δράση, κατά του Τουρκικού ζυγού.
Το χωριό Σκαλιά βρίσκεται μεταξύ των χωριών της Ζάκρου και Ζήρου .
Στην ιστορία οι κάτοικοι του χωριού Σκαλιά έχουν μείνει, για την αντιστασιακή τους δράση κατά του Τουρκικού ζυγού, αλλά και για το μαρτυρικό τους θάνατο.
Το τραγικό τέλος στους Σκαλιώτες το δίνει ο προδότης παπάς του χωριού της Ζήρου.
Αφού οι Τούρκοι δεν μπορούσαν να καταστρέψουν το χωριό με της αλλεπάλληλες επιθέσεις που έκαναν ,κατέληξαν στην προδοσία.
Βρήκαν τον παπά του χωριού της Ζήρου και σύμφωνα με την προφορική παράδοση τον δωροδόκησαν <<πόσο να σου δώσωμε να πα’ να μας ε φέρης τα Σκαλιώτικα παλληκάρια να τα σφάξωμε;>> Ο παπάς κάλεσε στην Ζήρο του κατοίκους τον Σκαλίων για να του μεταλάβει <<να ρθήτε ,παιδία μου , στη Ζήρο , στην Αγιά Παρασκή , δα κάμω προσφορίδι να σας ε μεταλάβω, γιατί ‘χετε πολλά κρίματα>>.
Πράγματι τα παλικάρια από τα Σκαλιά .ξεγελάστηκαν από το προδότη παπά και πήγαν στην εκκλησία τις Άγιας Παρασκευής στη Ζήρο. Έξω από την εκκλησία ο παπάς του είπε <<παιδιά μου, δεν είναι πρεπό να ‘χετε τουφέκια μέσα στο μοναστήρι, μόνο να τ’ αφήσετε από ‘πόξω>>
Χωρίς τα όπλα ήταν πλέον εύκολο για του Τούρκους να τους σφαγιάσουν μέσα στην εκκλησία .
Και ο παπάς βέβαια είχε παρόμοιο ,τραγικό θάνατο. Οι Τούρκοι τον έκαψαν ζωντανό σε ένα ξυλόφουρνο που είχε ανάψει ο ίδιος .
Πόσοι ήταν όμως οι Σκαλιώτες ;
Ο Μ. Καταπότης πιστεύει ότι ανέρχονταν σε 70, το ίδιο πιστεύει και Εμμ. Αγγελάκης και οΝ.Ι. Παπαδάκης.
Η προφορική παράδοση μας λέει ότι τα παλικάρια από τα Σκαλιά ήταν 40, ‘’ Εις τα Σκαλιά βρεθήκανε σαράντα παλληκάρια/ με μπαμπέσα τα σφάξανε για τα πολλά κοσάρια’’. Τα κοσάρια είναι το εικοσάρια, χρήματα δηλαδή , τα αργύρια της προδοσίας .
Ο χρόνος τις σφαγής των Σκαλιωτών τοποθετείτε πιθανόν το 18ο αιώνα. Ο Μ. Καταπότης θεωρεί ως χρόνο σφαγής την περίοδο της καθόδου του Οσμάν Πασσά στην Κρήτη τι 1812,ο Εμμ. Αγγελάκης την περίοδο από το 1692-1715,ο Ν.Ι. Παπαδάκης το 1821,ο Ι Μουρελλός το 1710, και τέλος ο Εμμ. Κουτσαντωνάκης πιστεύει ότι τα γεγονότα έγιναν το 1750.
Όσοι και αν ήταν οι Σκαλιώτες ,όποτε και αν έγιναν τα γεγονότα ,ένα είναι σίγουρο ,ήταν ΗΡΩΕΣ. Ένα φωτεινό παράδειγμα ανυποταγής και γενναιότητας. Νεομάρτυρες όπως του αναφέρει ο Εμμ. Κουτσαντωνάκης.
Θα ήθελα να κλείσω αυτό το μικρό αφιέρωμα με το ποίημα του Κ. Φραγκούλη (Ανταίου)
<< Δράκοι τα ρίζουν τα Σκαλιά, μηνούνε ντου οι Σκαλιώτες,/ με γιούργια δεν τα παίρνετε , μ’ ακέρι δεν πατιούνται! Ώρα κακή τως ήλαχε , σημαδεμένη μέρα,/και τα καημένα τα Σκαλιά, με προδοσά παρθήκαν.>>
Το χωριό Σκαλιά βρίσκεται μεταξύ των χωριών της Ζάκρου και Ζήρου .
Στην ιστορία οι κάτοικοι του χωριού Σκαλιά έχουν μείνει, για την αντιστασιακή τους δράση κατά του Τουρκικού ζυγού, αλλά και για το μαρτυρικό τους θάνατο.
Το τραγικό τέλος στους Σκαλιώτες το δίνει ο προδότης παπάς του χωριού της Ζήρου.
Αφού οι Τούρκοι δεν μπορούσαν να καταστρέψουν το χωριό με της αλλεπάλληλες επιθέσεις που έκαναν ,κατέληξαν στην προδοσία.
Βρήκαν τον παπά του χωριού της Ζήρου και σύμφωνα με την προφορική παράδοση τον δωροδόκησαν <<πόσο να σου δώσωμε να πα’ να μας ε φέρης τα Σκαλιώτικα παλληκάρια να τα σφάξωμε;>> Ο παπάς κάλεσε στην Ζήρο του κατοίκους τον Σκαλίων για να του μεταλάβει <<να ρθήτε ,παιδία μου , στη Ζήρο , στην Αγιά Παρασκή , δα κάμω προσφορίδι να σας ε μεταλάβω, γιατί ‘χετε πολλά κρίματα>>.
Πράγματι τα παλικάρια από τα Σκαλιά .ξεγελάστηκαν από το προδότη παπά και πήγαν στην εκκλησία τις Άγιας Παρασκευής στη Ζήρο. Έξω από την εκκλησία ο παπάς του είπε <<παιδιά μου, δεν είναι πρεπό να ‘χετε τουφέκια μέσα στο μοναστήρι, μόνο να τ’ αφήσετε από ‘πόξω>>
Χωρίς τα όπλα ήταν πλέον εύκολο για του Τούρκους να τους σφαγιάσουν μέσα στην εκκλησία .
Και ο παπάς βέβαια είχε παρόμοιο ,τραγικό θάνατο. Οι Τούρκοι τον έκαψαν ζωντανό σε ένα ξυλόφουρνο που είχε ανάψει ο ίδιος .
Πόσοι ήταν όμως οι Σκαλιώτες ;
Ο Μ. Καταπότης πιστεύει ότι ανέρχονταν σε 70, το ίδιο πιστεύει και Εμμ. Αγγελάκης και οΝ.Ι. Παπαδάκης.
Η προφορική παράδοση μας λέει ότι τα παλικάρια από τα Σκαλιά ήταν 40, ‘’ Εις τα Σκαλιά βρεθήκανε σαράντα παλληκάρια/ με μπαμπέσα τα σφάξανε για τα πολλά κοσάρια’’. Τα κοσάρια είναι το εικοσάρια, χρήματα δηλαδή , τα αργύρια της προδοσίας .
Ο χρόνος τις σφαγής των Σκαλιωτών τοποθετείτε πιθανόν το 18ο αιώνα. Ο Μ. Καταπότης θεωρεί ως χρόνο σφαγής την περίοδο της καθόδου του Οσμάν Πασσά στην Κρήτη τι 1812,ο Εμμ. Αγγελάκης την περίοδο από το 1692-1715,ο Ν.Ι. Παπαδάκης το 1821,ο Ι Μουρελλός το 1710, και τέλος ο Εμμ. Κουτσαντωνάκης πιστεύει ότι τα γεγονότα έγιναν το 1750.
Όσοι και αν ήταν οι Σκαλιώτες ,όποτε και αν έγιναν τα γεγονότα ,ένα είναι σίγουρο ,ήταν ΗΡΩΕΣ. Ένα φωτεινό παράδειγμα ανυποταγής και γενναιότητας. Νεομάρτυρες όπως του αναφέρει ο Εμμ. Κουτσαντωνάκης.
Θα ήθελα να κλείσω αυτό το μικρό αφιέρωμα με το ποίημα του Κ. Φραγκούλη (Ανταίου)
<< Δράκοι τα ρίζουν τα Σκαλιά, μηνούνε ντου οι Σκαλιώτες,/ με γιούργια δεν τα παίρνετε , μ’ ακέρι δεν πατιούνται! Ώρα κακή τως ήλαχε , σημαδεμένη μέρα,/και τα καημένα τα Σκαλιά, με προδοσά παρθήκαν.>>
Γ.Μ.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου