Καλλιέργεια κρασιού και αναγκαιότητα βελτίωσης

Η μοναδικότητα του κρασιού απέναντι σε οποιοδήποτε άλλο αλκοολούχο ποτό έγκειται στην πολυπλοκότητά του και στη διαφορετικότητά του, αλλά κυρίως στο ότι αντιδρά όπως ο άνθρωπος: γεννιέται, μεγαλώνει και πεθαίνει.
Σ’ αυτήν του την πορεία υπήρξαν οίκοι, γευσιγνώστες, παραγωγοί ή καταναλωτές, που το έκαναν να αποκτήσει μιαν άλλη λάμψη. Μεγάλα κρασιά -που ο χαρακτηρισμός τους εξαρτάται από τις ποικιλίες που τα γεννούν, τον χρόνο ωρίμανσης ή παλαίωσης, τον τρόπο οινοποίησης, τον μικρό ή ελάχιστο αριθμό φιαλών που παράγονται και την αποδοχή του κοινού- έγιναν συλλεκτικά και εντέλει πανάκριβα. Αποτελούν φετίχ των συλλεκτών όλου του κόσμου, γίνονται αντικείμενο πλειστηριασμών, ενώ πρόσφατες και παλαιότερες χρονιές αναζητούνται έτσι ώστε να έχει κάποιος όλη τη χρονολογική σειρά του κρασιού που αγαπάει. Κάποια τέτοια λοιπόν κρασιά, ξένα ή ελληνικά, με τη δική τους βαρύτητα, σφράγισαν την οινική πορεία. Ενα από τα πρώτα Chateau του κόσμου, που με την παρουσία του αλλάζει τον ρου της αγοράς του κρασιού, είναι το Chateau Rothchild. Η Γαλλία, και ιδιαίτερα το Μπορντό, η κοιτίδα του κρασιού, μπαίνει στο κόλπο με το Chateau Margaux αλλά και το Chateau Latour. Φυσικά για να αναφέρουμε όλα τα ονόματα θα χρειαστούμε πολύ χώρο και χρόνο.

Στο σημείο αυτό θέλουμε να σταθούμε στο ζήτημα της παραγωγής στην περιοχή μας. Τα τελευταία χρόνια είσαμε όλοι μας ότι το κρασί είναι ένα προϊόν που μπορεί να προσφέρει καλύτερες τιμές σε όσους τους παράγουν κι έτσι πολλοί αγρότες στην περιοχή μας προχώρησαν στην αναμπέλωση αφού και η παραγωγή σουλτανίνας είχε εδώ και πολλά χρόνια σταματήσει να προσφέρει κέρδη στους παραγωγούς.

Αν και τα κέρδη είναι σημαντικότερα από την εποχή που οι πατέρες και οι παππούδες μας ασχολούνταν με το κρασί, είναι λυπηρό ότι η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Σητείας (ΕΑΣΣ) ακόμα και σήμερα φροντίζει να αγοράζει το προϊόν σε εξευτελιστικές τιμές που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν προσφέρουν καν κέρδος στους παραγωγούς. Τα προγράμματα αναμπέλωσης δεν έγιναν με την κατάλληλη, θεωρούμε, μελέτη κι έτσι πολλές από τις ποικιλίες που καλλιεργούνται αγοράζονται σε τιμές πολύ μικρές και οι περισσότεροι όλο και περισσότερο έχουν σταματήσει τη καλλιέργεια για την παραγωγή κρασιού. Τη στιγμή που οι περισσότεροι μιλούν για παιδεία στο κρασί αλλά και για βελτίωση της παραγωγής, βλέπουμε στην επαρχία μας να μην ακολουθείται μια δυναμική πορεία στην παραγωγή και εμφιάλωση ενός πραγματικά καλού προϊόντος που έχει και μια ιδιαίτερη γεύση λόγω κλίματος αλλά και ποικιλίας.

Η αναγκαιότητα για άμεσες αλλαγές από την Ένωση πρέπει να γίνουν από... χθες, που θα έλεγε κι ένας φίλος γιατί σύντομα θα είναι αργά. Οι εξελίξεις τρέχουν κι εμείς θα προσπαθούμε να τις φτάσουμε.