Νερό έγινε το λάδι!!

Τα συλλαλητήρια που οργάνωσε τους τελευταίους μήνες η ΣΕΑ δεν ήταν παρά μια καρικατούρα παλιότερων δυναμικών κινητοποιήσεων των ελαιοπαραγωγών για την τιμή του προϊόντος τους. Ωστόσο αυτό δεν μπορεί να συναρτάται σε καμιά περίπτωση με την δεινή πραγματικότητα την οποία βιώνουν οι ελαιοπαραγωγοί φέτος. Το δραματικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται δεν μπορεί να εννοηθεί μόνο απ' την χαμηλή τιμή του προϊόντος. Γίνεται εμφανέστερο αν δει κανείς συγκριτικά τις τιμές του λαδιού και άλλων βασικών καταναλωτικών αγαθών. Μια τέτοια σύγκριση σε βάθος δεκαετίας δείχνει σε όλο του το μέγεθος το δραματικό αδιέξοδο των ελαιοπαραγωγών, αφού ενώ το 1997 μπορούσαν πουλώντας ένα κιλό λάδι να αγοράσουν μια σημαντική ποσότητα καταναλωτικών αγαθών, σήμερα δεν αγοράζουν ούτε τα μισά!!! Την απίστευτη αυτή κατρακύλα αποκαλύπτουμε σήμερα με την έρευνα - ρεπορτάζ που ακολουθεί, ελπίζοντας ότι κάποιους θα αφυπνίσουμε και θα τους κάνουμε να ενδιαφερθούν πραγματικά για το πρόβλημα και όχι επιφανειακά με μέτρα - ασπιρίνες.

Αναλυτικότερα:

Η αρχή του τέλους

Στα χειρότερα επίπεδα της τελευταίας δεκαετίας βρίσκεται η τιμή του λαδιού, με τους περισσότερους ελαιοπαραγωγούς να βρίσκονται σε δραματικό αδιέξοδο. Πολλοί από αυτούς - όπως έχουμε ξαναγράψει - δεν μπήκαν καν φέτος στα ελαιοκτήματά τους για να μαζέψουν ελιές, βλέποντας ότι θα ήταν ασύμφορο να πληρώσουν ημερομίσθια, με δεδομένη την μικρή αναμενόμενη φετινή παραγωγή, τη μεγάλη δακοπροσβολή και τις εξαιρετικά χαμηλές τιμές του προϊόντος.

Ωστόσο όχι πριν από πολλά χρόνια, η αγοραστική αξία του ελαιολάδου ήταν σημαντική, καθώς ο ελαιοπαραγωγός μπορούσε απ' τα έσοδα που είχε απ' την πώληση του προϊόντος του να αγοράζει μια σειρά από καταναλωτικά αγαθά για το καθημερινό του τραπέζι. Σήμερα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί καθώς η τιμή του προϊόντος διαμορφώνεται κάτω των 2 ευρώ σε επίπεδο χώρας (στη Λέσβο η Ένωση δεν αγοράζει), πράγμα που σημαίνει ότι σε δραχμές οι ελαιοπαραγωγοί εισπράττουν 680 δραχμές για τον άσο (συγκρίνουμε τον άσο και όχι τα 3 δέκατα, καθώς αποτελεί σημείο αναφοράς για τους αγρότες της Λέσβου).

Πριν από 10 - 15 χρόνια η τιμή του προϊόντος ήταν πολύ μεγαλύτερη, ενώ οι τιμές πολλών καταναλωτικών αγαθών ήταν πολύ φθηνότερες σε σχέση με τις σημερινές. Η τιμή του ελαιολάδου κυμαινόταν πριν από 10 -15 χρόνια μεταξύ 800 και 1.200 δραχμών (ή 2,35 με 3,52 σημερινά ευρώ), ενώ την περίοδο του 1996 η τιμή παραγωγού είχε φτάσει πολύ κοντά στις 1.300 δραχμές (κάτι το οποίο ήταν συγκυριακό).



Η κρίση του '97

11 χρόνια πριν, την περίοδο του 1997, το ελαιόλαδο σε εθνικό επίπεδο πέρασε μια μεγάλη κρίση ανάλογη αυτής που διανύουμε τώρα. Η Ελλάδα με αναμενόμενη παραγωγή 350.000 τόνων και η Λέσβος με 25.000 τόνους βρέθηκαν σε μεγάλο αδιέξοδο λόγω υπερπαραγωγής ελαιολάδου στην Ισπανία, αλλά και στη γειτονική μας Τουρκία. Ταυτόχρονα είχαμε την στροφή των καταναλωτών στα σπορέλαια καθώς διατίθεντο πολύ φθηνότερα από τις 1.200 δραχμές που είχε τότε το λάδι.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες (όπως τώρα), έτσι και τότε, η τιμή του προϊόντος κατέρρευσε φτάνοντας σε επίπεδα που προκάλεσαν αναστάτωση σε όλη την Ελλάδα. Ο άσος πληρωνόταν στον παραγωγό το 1997 στην... εξευτελιστική τότε τιμή των 800 δραχμών!

Κρατάμε, λοιπόν, την τιμή των 800 δραχμών (σημερινά 2,35 ευρώ), η οποία τότε ήταν η χαμηλότερη δυνατή για το ελαιόλαδο για να συγκρίνουμε, την ίδια περίοδο πόσο κόστιζαν άλλα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, ώστε να καταλάβει κανείς τι αγόραζε ένας αγρότης με 1 κιλό λάδι.



Το 1997

* Το εμφιαλωμένο νερό Λουτρακίου (και μάλιστα το 1,5 λίτρο) κόστιζε τότε 105 δραχμές

* Η φραντζόλα ψωμί μόλις 120 δραχμές

* 1 κιλό ρύζι γλασέ 3Α 338 δραχμές

* Το γάλα εβαπορέ ΝΟΥΝΟΥ 218 δραχμές

* Το κιλό το αλεύρι 287 δραχμές

* Το κιλό το κοτόπουλο 800 δραχμές

* Φέτα 1.280 δραχμές

* 1 κιλό χοιρινές μπριζόλες 1.350 δραχμές

* Μοσχάρι στήθος φρέσκο 1.100 δραχμές

* Μακαρόνια ΜΙΣΚΟ 500 γραμ. 216 δραχμές

* Κόκα κόλα 1,5 λίτρο 326 δραχμές

* Ούζο Μίνι 700 ml 1.057 δραχμές

* Ζάχαρη 273 δραχμές

* Καφές Λουμίδη 194 γραμ. 573 δραχμές

* Πατάτες 103 δραχμές.

Οι παραπάνω τιμές ίσχυαν για τα συγκεκριμένα προϊόντα το χειμώνα 1997 όταν το λάδι είχε 800 δραχμές το κιλό. Με 1 κιλό λάδι τότε ο ελαιοπαραγωγός μπορούσε να αγοράσει: 1 κιλό πατάτες, 1 κιλό ζάχαρη, ένα μεγάλο μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό, 1 γάλα εβαπορέ και μια φραντζόλα ψωμί πληρώνοντας από την τσέπη του μόλις 19 δραχμούλες (μόλις 6 σημερινά λεπτά).



Το 2009

Σήμερα η τιμή του ελαιολάδου για τον άσο (σε εξευτελιστικά επίπεδα όπως θεωρούνταν οι 800 δραχμές για το 1997) κυμαίνεται στα 2 ευρώ (682 δρχ.), ενώ οι τιμές των αντίστοιχων προϊόντων έχουν ως εξής:

* Το εμφιαλωμένο νερό Λουτρακίου και μάλιστα 1 λίτρο κοστίζει 1 ευρώ (341δρχ.).

* Η φραντζόλα το ψωμί μόλις 90 λεπτά (307 δρχ.)

* 1 κιλό ρύζι γλασέ 3Α 1,32 ευρώ (450 δρχ.)

* Εβαπορέ ΝΟΥΝΟΥ 95 λεπτά (324 δρχ.)

* Αλεύρι 1,97 ευρώ (671 δρχ.)

* Κοτόπουλο το κιλό 3,40 ευρώ (1.159 δραχμές)

* Φέτα 6,87 ευρώ (2.341 δραχμές)

* Χοιρινές μπριζόλες 1 κιλό 6,65 ευρώ (2.266 δραχμές)

* Μοσχάρι λάπα φρέσκο 7, 58 ευρώ (2.583 δραχμές)

* Μακαρόνια ΜΙΣΚΟ 500 γραμ. 0,95 ευρώ (324 δραχμές)

* Κόκα κόλα 1,5 λίτρο 1,46 ευρώ (497 δραχμές)

* Ούζο Μίνι 700 ml 6,27 ευρώ (2.137 δραχμές)

* Ζάχαρη 1 κιλό 0,84 ευρώ (286 δραχμές)

* Καφές Λουμίδη 194 γραμ. 1,84 ευρώ (627 δραχμές)

* Πατάτες 77 λεπτά (262 δραχμές).

Αυτές είναι οι τιμές μερικών βασικών καταναλωτικών προϊόντων σήμερα. Μιλάμε για προϊόντα ίδιων εταιρειών, ενώ η τιμοληψία και τότε και τώρα έγινε από το ίδιο σούπερ - μάρκετ της Μυτιλήνης.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ενώ η τιμή του ελαιολάδου υποχώρησε από τις 800 δραχμές του 1997 στις 682 σήμερα, τα υπόλοιπα καταναλωτικά αγαθά σημείωσαν μεγάλες ανατιμήσεις, καθώς σε κάποια από αυτά οι τιμές διπλασιάστηκαν.

Τι αγοράζει όμως σήμερα με 1 κιλό ελαιόλαδο, δηλαδή 2 ευρώ ένας ελαιοπαραγωγός σε σύγκριση με τα προϊόντα που αγόραζε το 1997; Αγοράζει 1 κιλό ζάχαρη και 1 κιλό πατάτες, ενώ θα του περισσέψουν και 39 λεπτά του ευρώ... για τσίχλες. Να σημειωθεί ότι με αυτά τα 39 λεπτά του ευρώ το 1997, θα μπορούσε να αγοράσει μια φραντζόλα ψωμί (θα είχε και ρέστα 4 λεπτά) ή ένα εμφιαλωμένο νερό και θα του περίσσευαν και χρήματα (8 λεπτά).



Ορίστε κύριε Χατζηγάκη

Να, λοιπόν, ποιο είναι στην ουσία του το πρόβλημα του Έλληνα ελαιοπαραγωγού σήμερα, όπως δεν το έθεσε έτσι κανείς μέχρι σήμερα στη Λέσβο. Ένα πρόβλημα που στις διαστάσεις που το θέτει η έρευνα των "Κυρ. Αι." και πρέπει να το δει κατάματα η κυβέρνηση για να αποκτήσει πλήρη εικόνα για το μέγεθος και τα αίτια του "κακού".

Γιατί... δεν είναι μόνο η πτώση της τιμής του ελαιολάδου το 2009 σε χαμηλότερα κατά πολύ επίπεδα του 1997, κυρίαρχο στοιχείο του προβλήματος είναι η αγοραστική αξία του λαδιού η οποία περιορίστηκε κάτω από το ήμισυ σε σύγκριση του τότε με το τώρα. Και αυτό οφείλεται στην κούρσα αυξήσεων των τροφίμων στη λιανική αγορά καθώς και των άλλων ειδών διατροφής



Πηγή:Αγροτικός Κόσμος της Λέσβου