Η Μεγάλη Δευτέρα

Ἀπὸ τὴ σημερινὴ μέρα ξεκινοῦν τὰ ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τύπος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ εἶναι ὁ πάγκαλος Ἰωσὴφ ποὺ σήμερα ἐπιτελοῦμε (ἅ) τὴν ἀνάμνησή του.
Ἦταν ὁ μικρότερος γιὸς τοῦ Πατριάρχη Ἰακὼβ καὶ ὁ πιὸ ἀγαπητός. Ὅμως φθονήθηκε ἀπὸ τὰ ἀδέλφια του καὶ ἀρχικὰ τὸν ἔρριξαν σ' ἕνα βαθὺ λάκκο καὶ ἐξαπάτησαν τὸ πατέρα τοὺς χρησιμοποιώντας ἕνα ματωμένο ροῦχο ὅτι δῆθεν τὸν κατασπάραξε κάποιο θηρίο. Στὴ συνέχεια τὸν πούλησαν γιὰ τριάντα ἀργύρια σὲ ἐμπόρους, οἱ ὁποῖοι τὸν ξαναπούλησαν στὸν ἀρχιμάργειρα τοῦ βασιλιὰ τῆς Αἰγύπτου, τὸν Πετεφρή. Ὁ Ἰωσὴφ ἦταν πανέμορφος καὶ τὸν ἐρωτεύθηκε ἡ γυναίκα τοῦ Πετεφρῆ, ποὺ θέλησε νὰ τὸν παρασύρει σὲ ἀνήθικη πράξη βιαίως. Μόλις ἐκείνη ἔπιασε τὸν Ἰωσήφ, ἐκεῖνος ἄφησε στὰ χέρια της τὸ χιτώνα του καὶ ἔφυγε. Ἐκείνη ἀπὸ τὸ θυμό της τὸν συκοφάντησε στὸ σύζυγό της, ὅτι δῆθεν αὐτὸς ἐπιτέθηκε ἐναντίον της μὲ ἀνήθικους σκοπούς. Ὁ Πετεφρὴς τὴν πίστευσε καὶ φυλάκισε τὸν Ἰωσήφ. Κάποτε ὅμως ὁ Φαραώ, ὁ βασιλιὰς τῆς Αἰγύπτου, εἶδε ἕνα παράξενο ὄνειρο καὶ ζήτησε ἕναν ἐξηγητή.
Μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ, μόνο ὁ Ἰωσὴφ μπόρεσε νὰ τὸ ἐξηγήσει. Ὅτι θὰ ἔλθουν στὴ χώρα του ἑπτὰ χρόνια εὐφορίας καὶ ἑπτὰ ἀκαρπίας καὶ πείνας. Ἐνθουσιάσθηκε ὁ Φαραὼ ἀπὸ τὴ σοφία του καὶ τὸν ἔκανε γενικὸ ἄρχοντα, σὰν πρωθυπουργό. Ὁ Ἰωσὴφ διαχειρίσθηκε ἄριστα τὴν ἐξουσία καὶ φρόντισε στὰ δύσκολα χρόνια τῆς πείνας ὅλο τὸ λαό. Μὲ ἀφορμὴ ἡ διανομὴ τοῦ σιταριοῦ, φανερώθηκαν τ' ἀδέλφια του ποὺ τὸν εἶχαν φθονήσει. Ἐκεῖνος δὲν τοὺς κράτησε κακία, ἀντίθετα τὰ προσκάλεσε μόνιμα στὴν Αἴγυπτο μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς.
Αὐτὸς λοιπὸν ἀποτελεῖ προεικόνηση τοῦ Χριστοῦ, διότι καὶ Αὐτός, ἀγαπητὸς γιὸς τοῦ Πατέρα, φθονήθηκε ἀπὸ τοὺς ὁμοφύλους Του Ἰουδαίους, πουλήθηκε ἀπὸ τὸ μαθητή Του γιὰ τριάντα ἀργύρια καὶ κλείσθηκε στὸ σκοτεινὸ λάκκο, τὸν τάφο.
Τὴν ἴδια μέρα (β) μνημονεύουμε καὶ τὴ ἄκαρπο συκῆ, τὴν ὁποία καταράσθηκε ὁ Κύριος καὶ ξεράθηκε ἀμέσως. Συμβολίζει τόσο τὴ Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων, ἡ ὁποία δὲν εἶχε πνευματικοὺς καρπούς, ὅσο καὶ κάθε ἄνθρωπο ποὺ στερεῖται πνευματικῶν καρπῶν, ἀρετῶν.
Ἔδειξε ὁ Κύριος τὴ δύναμή Του στὸ ἄψυχο δένδρο καὶ ποτὲ πάνω σὲ ἄνθρωπο, γιὰ νὰ δείξει ὅτι δὲν ἔχει μόνο δύναμη νὰ εὐεργετεῖ, ἀλλὰ καὶ νὰ τιμωρεῖ.
Ἡ ὑμνογραφία ἀναφέρεται σήμερα στὰ δυὸ παραπάνω θέματα, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ πλέον στὸ θέμα τῆς πορείας τοῦ Κυρίου πρὸς τὸ Πάθος. Ἀπὸ τὸ τροπάριο: «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται...» οἱ ἀκολουθίες τῆς Μ. Δευτέρας ἕως Τετάρτης λέγονται καὶ «Ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου».